سه شنبه ۲۰ خرداد ۹۳ ۱۳:۲۸ ۵۰۰ بازديد
باز اي الهه ناز، با دله من بساز
كين غم جانگداز، برود ز برم
گر دل من نياسود، از گناه تو بود
بيا تا ز سر گنهت گذرم.
باز ميكنم دسته ياري به سويت دراز
بيا تا غم خود را با راز و نياز، ز خاطر ببرم.
گرنكند تير خشمت دلم را هدف؛
بخدا همچون مرغ پر شور و شرر،
بسويت بپرم.
آنكه او ز غمت دلبندد چون من كيست؟
ناز تو بيش از اين بهر چيست؟
تو الهه نازي در بزمم بنشين
من تو را وفادارم بيا كه جز اين،
نباشد هنرم.
اينهمه بيوفايي ندارد ثمر
بخدا اگر از من نگيري خبر،
نيابي اثرم.